بررسی پروتئینوری معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود مگر اینکه بیمار عارضه ای از سندرم نفروتیک شدید را ایجاد کند. همه بیماران مبتلا به بیماری های گلومرولی یا هر گونه کاهش عملکرد کلیه باید به نفرولوژیست مراجعه کنند. یکپارچگی در روند ارزیابی پروتئینوری، تعیین میزان کل پروتئین در ادرار است.
روش های مختلفی برای تشخیص پروتئینوری شامل آزمون سنجش ادرار و آزمایش اسید سولفوسالیسیلیک اسید (SSA) است. و روش های اندازه گیری شامل نسبت آلبومین یا پروتئین به کراتینین و جمع آوری پروتئین ادرار 24 ساعته است. تست دیپ استیک ادرار عمدتاً آلبومین را تشخیص می دهد. Albuminuria در پروتئینوری گلومرولی دیده می شود. نتایج مثبت کاذب می تواند با قرار گرفتن در معرض عوامل ید رادیواکتیو، ادرار قلیایی و هماچوری واضح رخ دهد. SSA تمام پروتئینها را تشخیص می دهد نه فقط آلبومین. پروتئینوری که شامل پروتئین های غیر آلبومین و همچنین آلبومین است.
استاندارد طلایی برای اندازه گیری پروتئینوری مجموعه ی ادرار 24 ساعته است. مقدار طبیعی پروتئین در ادرار <150 میلی گرم در روز است.
پروتئین اوری ( پروتئین در ادرار ) همچنین آلبومینوریا نیز نامیده می شود آلبومین پروتئین اصلی در خون است پروتئین بلوک ساختمانی برای تمامی قسمت های بدن ( عضلات، استخوان ، مو و ناخن ) است پروتئین موجود در خون، بدن را در برابر عفونت ها محافظت می کند و نیز در لخته شدن خون و حفظ مقدار مناسب مایع در گردش خون در سرتاسر بدن موثر است. وقتی که خون از کلیه ها عبور می کند محصولاتی مانند پروتئین و آلبومین که مورد نیاز بدن است فیلتر می شوند و زمانی که گلومرول ها آسیب دیده باشند این فیلتر شدن به خوبی انجام نمی شود و پروتئین از سد فیلتر عبور می کند.
پروتئینوری چیست؟
چه کسانی در معرض ریسک بیماریهای کلیه قرار دارند
پروتئینوری انواع مختلفی دارد.
علائم و نشانه های بیماری کلیه
تشخیص پروتئین اوری
تست پروتئین ادرار 24 ساعته
یک فرد مبتلا به پروتئینوری چه کاری باید انجام دهد
درمان پروتئین اوری
با داشتن علائم زیر حتما به پزشک مراجعه کنید
رژیم غذایی برای پروتئینوری
عوارض پروتئینوری
پیش آگهی پروتئینوری
پروتئینوری چیست؟
پرتیئنوری یعنی فیلتر کلیه در اثر بیماری آسیب دیده است که سبب نشت پروتئین در ادرار شده است پروتئینوری نشانه ای از بیماریهای مزمن کلیه که می تواند نشانه ای از بیماریهای ( دیابت، فشار خون بالا و بیماریهایی التهابی گلومرول ها ) باشد لذا آلبومین در ادرار یک ارزیابی پزشکی است وقتی بیماریهای کلیه پیشرفت کند می تواند به مرحله نهایی ( ESRD ) منجر شود. هنگامی که کلیه ها بطور کامل شکست می خورند فرد باید پیوند کلیه شود و یا تحت درمان دیالیز برای پاکسازی خون قرار گیرند.
تاریخچه بیماری
پروتئینوری خفیف تا متوسط می تواند بدون علامت باشد. اکثر بیماران علائمی را گزارش نخواهند کرد و پروتئینوری در جریان آزمایشات آزمایشگاهی معمولی برای ارزیابی بیماری های سیستمیک مانند فشار خون بالا یا دیابت یا به عنوان بخشی از معاینه خوب برای فرد تشخیص خواهد شد.
از آنجا که پروتئینوری اغلب در غیاب بیماری جدی کلیه اتفاق می افتد توجه به علل شایع و خوش خیم پروتئینوری در ابتدا مهم است. سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از:
آیا پروتئینوری گذرا است - این ممکن است با اعمال جسمی و تب همراه باشد.
آیا این پروتئینوری ارتواستاتیک است - معمولاً در نوجوانان بلند، نازک یا بزرگسالان جوانتر از 30 سال دیده می شود ممکن است با لوردوز شدید همراه باشد عملکرد کلیوی طبیعی است و آلبومینوری معمولاً کمتر از 1 گرم در روز است
آیا این به خاطر یک بیماری غیر کلیوی (به عنوان مثال نارسایی قلبی شدید، آپنه خواب) است؟ عملکرد کلیه طبیعی است و پروتئینوری معمولاً کمتر از 1 گرم در روز است. میکروآلبومینوری اغلب در ارتباط با فشار خون بالا و مراحل اولیه نفروپاتی دیابتی مشاهده می شود.
آیا علائم وجود دارد که نشان دهد سندرم نفروتیک یا بیماری گلومرول قابل توجه است.
تغییرات در ظاهر ادرار اتفاق افتاده است (مانند قرمز / دودی، کف دار) آیا این امر در ارتباط با عفونت دستگاه تنفسی فوقانی رخ می دهد؟
آیا ادم (به عنوان مثال، مچ پا، لگن، لوبی واژن، کیسه بیضه) وجود دارد.
آیا تا به حال گفته شده است که فشار خون او بالا است.
آیا بیمار تا به حال گفته شده است که سطح کلسترول او بالا است.
آیا سابقه بیماری چند سیستم یا یکی دیگر از علل بیماری گلومرولی وجود دارد؟
سابقه قبلی یا سابقه بیماری کلیوی (از جمله مرتبط حاملگی) است.
آیا بیمار مبتلا به دیابت است - اگر چنین است، برای چه مدت؛ بیماری های چشم یا سایر عوارض وجود دارد.
سابقه خانوادگی دیابت در حال حاضر وجود دارد آیا در انها این شامل بیماری کلیوی شده است؟
آیا بیماری التهابی مزمن (مانند لوپوس اريتماتوز سیستمیک (SLE) یا آرتریت روماتوئید وجود دارد.
آیا بیمار دچار ناراحتی مفصل، بثورات پوستی، علائم چشم یا علائم سندرم Raynaud است؟
آیا بیمار هر دارویی (از جمله داروهای بدون نسخه یا گیاهی) را مصرف می کند.
آیا هر گونه مشکلات سلامت قبلی مانند زردی، سل، مالاریا، سیفلیس یا اندوکاردیت وجود دارد؟
علائم سیستمیک مانند تب، عرق شبانه، کاهش وزن یا درد استخوانی وجود دارد.
آیا بیمار هر گونه عوامل خطر برای ویروس نقص ایمنی بدن (اچ آی وی) یا هپاتیت دارد.
آیا علائمی وجود دارد که نشان دهنده عوارض سندرم نفروتیک است؟
آیا بیمار درد کمر، درد شکم، تنگی نفس، درد و یا گرفتگی قفسه سینه دارد.
چه کسانی در معرض ریسک بیماریهای کلیه قرار دارند
افراد مبتلا به ( دیابت ، فشار خون بالا، بیماریهای سیستمیک مانند لوپوس اریتماتوس و مولتیپل میلوما ( با پروتئین بنس جونز )، داروهای شیمی درمانی مانند ( استرپتوزوسین ) درمان های بیولوژیک مانند ( انترلوکین 2 )، عفونت و التهاب در کلیه ها ( نفریت )، پره اکلامپسی ( فشار خون بالا و پروتئین اوری در حاملگی )، چاقی، سن بالای 60، سابقه خانوادگی مثبت بیماری کلیه، نژاد و قومیت ( آمریکایی های افریقایی تبار، سرخ پوستان آمریکایی، بومیان آمریکایی، اسپانیایی و جزایر اقیانوس آرام ) در معرض خطر پروتئینوری هستند. در آمریکا عامل اصلی مرحله پایانی کلیه دیابت است و با پیشرفت بیماری کلیه پروتئینوری نیز افزایش می یابد. کسانیکه فشار خونشان را کنترل نکنند می توانند به نارسایی کلیه گرفتار شوند.
پروتئینوری انواع مختلفی دارد.
پروتئینوری گذرا در این نوع فشار خون نرمال، رسوب ادرار نرمال، عدم وجود ادم قابل توجه، ترشح پروتئین در ادرار کمتر از 1 گرم در روز است این نشان از بیماری قابل توجهی نیست و پروتئین در آزمایش های بعدی از بین می رود.
پروتئینوری ارتواستاتیک: نوجوانان با قد بلند، نازک و جوانتر از 30 سال ( ممکن است لوردوز شدید همراه آن باشد ) در این بیماران عملکرد کلیوی نرمال و پروتئینوری معمولا کمتر از 1 گرم در روز است جمع آوری ادرار شبانه پروتئین نرمال را نشان می دهد.
پروتئین اوری مداوم به دلیل بیماری خارجی که عملکرد کلیوی نرمال است رسوب ادرار نیز مطلوب است فشار خون نرمال است ادم قابل توجهی وجود ندارد و دفع کم آلبومین کمتر از 500 میلیگرم در روز می باشد
پروتئینوری مداوم بیش از 500 میلی گرم در روز که بیشتر احتمال دارد ناشی از بیماری قابل توجه گلومرول باشد. در این نوع پروتئینوری کست های گلبول های قرمز و گلبول های قرمز بد شکل، لیپیداوری، هیپرلیپیدمی، فشار خون و عملکرد غیر نرمال کلیه دیده می شود.
تا 150 میلی گرم پروتئین روزانه در ادرار نرمال است.
میکروآلبومینوری: سطح پایین میکروآلبومینوری در ادرار ناشی از مراحل اولیه بیماری کلیه در اثر دیابت است غلظت نرمال آلبومین در ادرار 5 میلی گرم در لیتر میزان دفع آلبومین در ادرار مردان به طور متوسط 2.6 – 12.6 میکروگرم در دقیقه است و در زنان 1.1 – 21.9 میکروگرم در دقیقه است میکروآلبومینوری یعنی دفع 30 – 300 میلی گرم آلبومین روزانه است یا 20 – 200 میکروگرم آلبومین در هر دقیقه است.
علت پروتئینوری
حضور مقادیر غیر طبیعی پروتئین در ادرار می تواند شامل وارد زیر باشد.
بیماری های سیستمیک که سبب عدم کارکرد کلیه ها می شود تولید بیش از حد پروتئین های پلاسما که قادر به عبور از غشای پایه گلومرولی ( GBM ) و وارد توبول های پروگزیمال می شود ولی همه آن نمی تواند بازجذب شود.
سد گلومرولی معیوب است که اجازه می دهد مقادیر غیر طبیعی پروتئین با وزن ملکولی متوسط وارد کپسول بومن شود. علل بیماریهای گلومرولی می تواند به صورت اولیه ( بدون شواهدی از بیماری ) و یا ثانویه ( درگیری کلیه در یک بیماری سیستمیک ) طبقه بندی می شود. بیماری های گلومرولی اولیه دارای رسوب ادراری فعال ( گلومرولونفریت پرولیفراتیو ) که شامل ( ایمونوگلوبولین نفروپاتی (IGA)، گلومرولونفریت مامبرانوپرولیفراتیو، گلومرولونفریت پرولیفراتیو مزانژال ) می باشد. بیماری های گلومرولی اولیه در ارتباط با رسوب ادراری آرام ( گلومرولونفریت غیر پرولیفراتیو ) شامل مواردی مانند ( گلومرولونفریت غشایی، بیماری Minimal-change، گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال اولیه، گلومرولونفریت Fibrillary ،گلومرولونفریت Immunotactoid ،بیماری های گلومرولی متوسطه با رسوب ادرار فعال ( گلومرولونفریت پرولیفراتیو، از جمله گلومرولونفریت سریعا پیشرونده ) عبارتند از: بیماری ضد GBM، واسکولیت کلیه از جمله بیماری های مرتبط با آنتی بادی های سیتوپلاسمی نوتروفیل ( ANCAs )، مانند گرانولوماتوز وگنر، لوپوس نفریت، گلومرولونفریت کرایوگلوبولینمی مرتبط، آندوکاردیت باکتریایی، پورپورای هنوخ شوئن، گلومرولونفریت Postinfectious، بیماری هپاتیت C ضایعه کلیوی را می توان مانند گلومرولونفریت مامبرانو پرولیفراتیو اولیه باشد یا که در بیماران مبتلا به کرایوگلوبولینمی دیده شود. بیماری های گلومرولی متوسطه در ارتباط با رسوب ادرار ملایم ( گلومرولونفریت غیر پرولیفراتیو ) عبارتند از: نفروپاتی دیابتی، آمیلوئیدوز، فشار خون بالا nephrosclerosis، مولتیپل میلوما با زنجیره سبک، گلومرولواسکلروز کانونی ثانویه
علائم و نشانه های بیماری کلیه
ورم، تنگی نفس، نیاز به ادرار کردن زیاد، سکسکه، خستگی ( اگر کم خونی باشد و یا تحت داروی شیمی درمانی باشید )، درد استخوان ( اگر ضایعات استخوان در بیماری میلوم باشد )، گیجی و سرگیجه یا خواب الودگی بیش از حد اگر سطح کلسیم خون بالا باشد)، نوروپاتی ( اگر رسوبات پروتئینی در انگشتان دست و پا به علت بیماری باشد )، ادرار زیاد، تیره و یا قرمز اغشته به خون، مشکلات خواب، تهوع و استفراغ، خارش و خشکی پوست گیجی و تشنج می باشد. در صورتی که دیابت علت بیماری کلیه باشد علائم افزایش قند خون مانند ( تکرر ادرار، تشنگی بیش از حد و یا گرسنگی ) می باشند.
تشخیص پروتئین اوری
بررسی پروتئینوری معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود مگر اینکه بیمار عارضه ای از سندرم نفروتیک شدید را ایجاد کند. همه بیماران مبتلا به بیماری های گلومرولی یا هر گونه کاهش عملکرد کلیه باید به نفرولوژیست مراجعه کنند در مراحله اولیه پروتئین اوری هیچ نشانه یا علائمی وجود ندارد ولی مقادیر زیاد پروتئین در ادرار سبب کف آلود شدن ادرار می شود و به علت پروتئین موجود در سمت چپ بدن خون نمی تواند مایع را به اندازه کافی جذب نماید لذا سبب ورم در دست ها، پاها، شکم و یا صورت می شود این علائم نشان دهنده پیشرفت بیماری کلیه است و نشان می دهد که میزان پروتئنوری بالا است تست های آزمایشگاهی تنها راه برای مشخص کردن میزان پروتئینوری است لذا در افراد در معرض خطر ( دیابت ) چک کردن منظم پروتئین ادرار لازم است.
تست پروتئین ادرار 24 ساعته
جمع آوری پروتئین ادرار 24 ساعته به این صورت است که بیمار پس از دفع اولین ادرار صبح، شروع به جمع آوری ادرار در ظرفی می نماید و تا آخرین قطره ادرار صبح روز بعد را در آن ظرف می ریزد. و سپس برای انجام آزمایش به آزمایشگاه می برد.
در سال های اخیر مقدار آلبومین را با مقدار کراتینین ( که یک محصول زائد از شکسته شدن عضلات است ) مقایسه می کنند. پزشکان نسبت آلبومین ادرار را به کراتینین ادرار ( UACR ) می سنجند نمونه ادراری که بیش از 30 میلی گرم آلبومین برای هر گرم کراتینین ( 30 میلی گرم/ گرم ) باشد نشانه خطر و وجود داشتن مشکل است. اگر در بار اول این تست ( UACR ) بیشتر از 30 میلی گرم / گرم بود 1 – 2 هفته بعد تست را تکرار می کنند اگر آزمون دوم نیز سطح بالایی از پروتئین را نشان داد یعنی فرد پروتئینوری مداوم داشته و نشانه ای از کاهش عملکرد کلیه است که باید ارزیابی عملکرد کلیه با تست های اضافی انجام شود.
برای تعییین پروتئینوری گذرا، آزمایش ادرار و ازمایش میکروسکوپی برای حداقل 3 نوبت جداگانه و بدست اوردن نسبت آلبومین/کراتینین و پروتئین /کراتینین در یک نمونه تصادفی ادرار انجام شود.
نمونه ادرار صبح زود قبل از اینکه بیماران درگیر کار روزانه شوند
برای مشخص کردن پروتئینوری ارتواستاتیک از میکروسکوپی ادرار نمونه 7 صبح الی 11 بعد از ظهر و نمونه 11 تا 7 صبح انجام می شود.
برای مشخص کردن پروتین گلومرولی از میکروسکوپی ادرار 24 ساعته برای اندازه گیری پروتئین و کلیرانس کراتینین، کراتینین سرم البومین، کلسترول، و تعیین قند خون استفاده می شود.
تعیین اتوآنتی بادی ها مانند ( ANA ) سطوح کمپلمان، کرایوگلوبولین، سرولوژی هپاتیت B و C و HIV
الکتروفورز پروتئین های پلاسما و ادرار
تست های تشخیصی کامل تر برای بیماری کلیه
تست کراتینین خون نشان می دهد که آیا کلیه های شخص در حال از بین بردن مواد زائد هستند و یا اینکه آیا فرد دارای آسیب کلیه شده است برای بررسی عملکرد کلیه ها از این تست استفاده می شود که EDFR نامیده می شود وقتی بیماری مزمن کلیه ( CKD ) وجود دارد EGFr کمتر از 60 میلی لیتر / دقیقه است.
در تست ته نشین ادرار ( بدشکلی گلبول های قرمز، کست های گلبول قرمز ) ممکن است دیده شود.
ممکن است عملکرد غیر طبیعی کلیه، چربی ادرار بالا، ورم، چربی خون بالا و فشار خون نیز وجود داشته باشد.
پزشک شما ممکن است از روش های تشخیصی مانند ( رادیوگرافی قفسه سینه، KUB، در صورت بیماری گلومرولی اسکن اولتراسونوگرافی کلیه، سونوگرافی کلیه ، حالب و مثانه ) استفاده کند.
تشخیص میکروآلبومینوری
میکروآلبومینوری به عنوان دفع 30 - 300 میلی گرم آلبومین روزانه یا 20-200 میکروگرم آلبومین در هر دقیقه معروف است. این مقدار برای شناسایی خیلی کوچک است با روش های غربالگری دیپ استیک روتین،.
آزمایش های متعدد برای تشخیص این طیف وسیعی از غلظت آلبومین در ادرار ایجاد شده است. با این حال، بسیاری از این تست ها توسط تغییرات درون فردی در میان بیماران با توجه به عوامل مانند سطح فعالیت بدنی، بیماری های حاد یا تب، قاعدگی، حاملگی، ترشحات واژینال، رژیم غذایی، فشار خون، وضعیت حجم، درجه کنترل گلیسمی و روش جمع آوری ادرار (به عنوان مثال، 24 ساعت، شبانه و یا وقت معین، مدت کوتاه). به طور متوسط، دفع آلبومین در طول روز بیش از 25% بالاتر از شب است با تغییرات روزانه 40٪.
بنابراین، توصیه می شود که تشخیص آلبومینوری تنها پس از حداقل سه نمونه ادرار بیمار طی یک دوره 6 ماهه، نشان داده شود که میزان آلبومین در محدوده فوق بالاتر باشد.
بیوپسی کلیوی
بیوپسی کلیوی باید در بیماران بالغ مبتلا به پروتئینوری مداوم در نظر گرفته شود زیرا اطلاعات تشخیصی و پیش آگهی به احتمال زیاد به انتخاب درمان خاصی هدایت می شود.
در کودکان، اغلب موارد سندرم نفروتیک به علت بیماری minimal-change حساس به استروئید است. پزشک ممکن است منطقی این را تشخیص دهد و درمان را شروع کند و بیوپسی را برای موارد عدم پاسخ ارائه دهد.
در بزرگسالان مبتلا به پروتئینوری که کمتر از 1 گرم در روز است و هیچ شاخص دیگری از بیماری کلیوی وجود ندارد پیش آگهی کلی کافی است و نیاز به درمان خاص بعید است. اکثر نفرولوژیستها این بیماران را با اقدامات غير اختصاصی درمان می کنند و فقط اگر آزمایش پروتئینوری افزایش یابد و یا اگر بیمار متحمل زوال پیشرونده کلیه باشد به بیوپسی ادامه می دهد.
یک فرد مبتلا به پروتئینوری چه کاری باید انجام دهد
اگر یک فرد دارای دیابت، فشار خون بالا و یا هردو باشد باید هدف اول درمان بیماری باشد افراد مبتلا به دیابت باید مرتب قند خون خود را چک کنند و دنبال گرفتن یک برنامه غذایی سالم باشند و مقدار ورزش و داروهای توصیه شده توسط پزشک را انجام دهند در افرادی که دیابت و فشار خون دارند داروهای مهار کننده های تبدیل آنژیوتانسین ( ACE ) و یک کلاس شبیه به آنها به نام مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین ( ARBs ) نیاز دارند زیرا این دارو ها برای محافظت از عملکرد کلیه ها بیشتر از داروهای دیگر فشار خون که در همان سطح روی فشار خون موثرند در محافظت اژ کلیه ها عمل می کنند. بسیاری از بیماران مبتلا به پروتئینوری اما بدون فشار خون بالا نیز از مهار کننده های ACE و ARBs بهرمند می شوند انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند افراد مبتلا به فشار خون و دیابت فشار خون خود را زیر 130/80.3 نگه دارند. و افراد مبتلا به بیماریهای کلیوی و فشار خون باید فشار خون خود را زیر 130/80.4 نگه دارند برای رسیدن به این هدف یک فرد ممکن است به ترکیبی از دو یا چند داروی فشار خون نیاز داشته باشد پزشک ممکن است یک داروی داروی دیورتیک همراه با یک مهار کننده ACE یا ARB تجویز کند داروی دیورتیک قرص های آب نامیده می شوند زیرا ادرار فرد را زیاد و به خلاص شدن او از مایع بیش از حد کمک می کند. علاوه بر کنترل قند و فشار خون توصیه می شود مصرف نمک و پروتئین محدود شود. بهتر است بیمار تحت نظر یک متخصص تغذیه باشد.
درمان پروتئین اوری
پروتئینوری یک بیماری خاص نیست لذا باید علت بیمار مشخص و درمان شود اگر بیماری کلیه مزمن درمان نشود می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. درمان با داروهای ( مهارکننده های ACE (مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین) و ARBs ( مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین ) می باشد و درمان مناسب برای بیماری های مزمن مانند ( دیابت و فشار خون بالا ) برای جلوگیری از آسیب پیشرونده کلیوی که سبب پروتئینوری می شود باید انجام شود. اگر عفونت ادرار عامل بیماری است درمان با آنتی بیوتیک را ادامه دهید و حتی بعد از پاک شدن ادرار، از یک آنتی بیوتیک برای عفونت مجرای ادراری مانند باکتریم یا سیپروفلوگزاسین Ciprofloxacin استفاده کنید.
با داشتن علائم زیر حتما به پزشک مراجعه کنید
کاهش ادرار، داشتن ادرار( تیره، ابری یا دردناک )، هر گونه خونریزی غیر معمول یا کبودی، مدفوع سیاه رنگ یا قیری، وجود خون در مدفوع یا ادرار، وجود تهوع علارقم درمان دارویی، استفراغ ( بیش از 4 – 5 بار در یک دوره 24 ساعته، سرگیجه یا سبکی سر، احساس ضعف، تورم در پاها، افزایش وزن بیش از 3- 5 پوند در هفته، ( تب 38 درجه سانتی گراد، لرز، گلودرد ) نشانه های احتمال عفونت در شیمی درمانی ، تغییرات در وضعیت ذهنی مانند سردرگمی، تپش قلب، ضعف عضلانی شدید
رژیم غذایی برای پروتئینوری
بیماران کلیوی باید از غذاهایی که سدیم، پتاسیم، منیزیم و پروتئین کم دارند مصرف کنند.
اگر بیماری دیابت سبب بیماری کلیه و پروتئین اوری شده است باید مصرف کربوهیدرات ساده مانند ( میوه، قند و شکر ) و کربوهیدرات پیچیده مانند ( ماکارونی، غلات و حبوبات ) را به 50% محدود کنید.
مصرف پروتئین را به 15 – 20 % محدود کنید و مصرف انواع گوشت را کاهش دهید ممکن است آسیب کلیه با محدود کردن پروتئین اصلاح شود. توجه داشته باشید که پروتئین علاوه بر گوشت و ماهی در بسیاری از غذاها وجود دارد موضوع محدودیت پروتئین بحث برانگیز است با این وجود این نگرانی وجود دارد که رژیم غذایی محدود از پروتئین ممکن است خطر ابتلا به سوء تغذیه پروتئین را افزایش دهد روش های دیگر کاهش فشار مصرف مهارکننده ای ACE می باشد که ممکن است ایمن تر از محدودیت پروتئین باشد اکثر نفرولوژیست ها عدم محدودیت یا محدودیت خفیف در مصرف پروتئین را ذکر می کنند و روزانه./8– 1 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن در روز را توصیه می کنند.
National Kidney Foundation website
http://www.kidney.org/search_results.cfm?q=%20to%20cook%20with%20less%20protein ( این وبسایت در مورد طبخ غذا با پروتئین کمتر، مطالبی دارد )
مصرف میوه و سبزیجات تازه و فیبرها تا 50 % در روز توصیه می شود زیرا فیبرها و سبزیجات تازه به حفظ اجابت مزاج کمک می کند و از برخی سرطان ها جلوگیری می کند با این وجود از غذاهایی که پتاسیم بالا مانند ( پرتغال، آب پرتغال، سبزیجات برگ سبز ( اسفناج ، کلم و کلم پیچ )، سیب زمینی ) و منیزیم بالا مانند ( آنتی اسید ها، شربت شیر منیزی ) دارند اجتناب کنید.
مصرف چربی های و روغن های اشباع را محدود کنید.
عوارض پروتئینوری
ادم ناشی از اضافه بار مایعات
نارسایی حاد کلیوی به علت تخلیه داخل عروقی
افزایش خطر ابتلا به عفونت باکتریایی و پریتونیت باکترایی
افزایش خطر ابتلا به ترومبوز شریانی و وریدی از جمله ترومبوز ورید کلیوی
افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی
پیش آگهی پروتئینوری
پیش آگهی بستگی به علت، مدت زمان و درجه پروتئینوری دارد بزرگسالان مبتلا به پروتئین اوری گذرا یا ارتواستاتیک پیش آگهی خوش خیم در حالی که مبتلایان به فشار خون خوش خیم و میکروآلبومینوری ( با درجه بالای آلبومینوری ) سبب افزایش ریسک بیماری های قلبی عروقی می شود در بیماران با فشار خون بالا و وجود میکروآلبومینوری زیاد که با هیپرتروفی بتن چپ در ارتباط است بیماران دارای میکروآلبومینوری و فشار خون و یا بدون فشار خون پیش بینی افزایش خطر بروز عوارض قلبی و مرگ و میر وجود دارد.
مطالب مرتبط
تغذیه در اوره و کراتینین بالا
مشکلات ادراری
نظرات (58)