نگرانی از بازگشت دوباره سرطان امری طبیعی است،
مخصوصا در طول یک سال بعد از درمان. ترس از بازگشت سرطان یکی از رایج ترین ترس ها در بین بیماران بعد از درمان است. برای برخی این ترس به حدی شدت دارد که آنها نمی توانند زندگی عادی خود را داشته باشند و از آن لذت ببرند، مثلا نمی توانند خوب بخوابند، بخورند و یا حتی برای چک آپ های پزشکی بعد از درمان حاضر شوند. یکی از زنان بیمار عنوان میکرد که ” اگر سرطانم برگردد چه کار باید بکنم؟” او ادامه داد” من هرگز فکر نمی کردم همان باره اول هم از پسش بر بیایم”.
برخی دیگر ممکن است واکنش مثبت تری نشان دهند. یکی از بهبودیافتگان اینگونه تجربه اش را بیان می کرد: “سرطان تنها قسمتی از زندگی است و من امید خود را از دست نمی دهیم.”
با گذشت زمان، اکثر بهبودیافتگان گزارش می دهند که کمتر به بیماری سرطان فکر می کنند. با این وجود، حتی سالها بعد از درمان و بهبودیافتن برخی وقایع ممکن است شما را در مورد بازگشت سرطان نگران کند. چک آپ های پزشکی بعد از درمان، علائم شبیه آنچه قبلا تجربه کردید، بیماری یکی از اعضای خانواده و یا سالگرد روزی که سرطان شما تشخیص داده شد، همه اینها می توانند باعث ایجاد نگرانی و دلهره بشوند.
در ادامه راهکارهای برای مقابله با ترس از بازگشت و عود سرطان عنوان شده:
کنار آمدن با ترس بازگشت و عود مجدد سرطان
استرس
کنارآمدن با افسردگی و اضطراب
احساس خشم
به یک گروه حمایتی بپیوندید
کنار آمدن با ترس بازگشت و عود مجدد سرطان
آگاه و مطلع باشید - درباره سرطان خود اطلاعات جمع آوری کنید، دانستن اینکه چه کاری برای سلامت تان در شرایط کنونی مناسب است و پیدا کردن سرویس هایی که برای کمک موجود هستند می تواند به شما حس خوب کنترل بیماری تان را بدهند. مطالعات نشان می دهد که افرادی که اطلاعات کافی از بیماری خود و درمانش دارند بیشتر نقشه های درمانی را پیگیری می کنند و زودتر بهبود می یابند.
احساس ترس، خشم و اندوه خود را ابراز کنید - انسانها اغلب با ابراز احاسات شدیدی چون خشم و اندوه، راحت تر می توانند از پس آن احساسات برآیند. بعضی ها، احساسات خود را با صحبت کردن با دوستان و خانواده بیان می کنند، برخی با درمیان گذاشتن با دیگر بهبودیافتگان و یا مشاورشان. اما حتی اگر ترجیح می دهید در مورد سرطان و احساستان با کسی صحبت نکنید، هنوز می توانید احساسات خود را به وسیله فکر کردن به آنها و یا نوشتن ابراز کنید.
مثبت باشید - این بدین معناست که به دنبال نکات خوب و مثبت باشید حتی در زمان و شرایطی که به دلخواهتان نیست و به جای افکار منفی تلاش کنید برای امید داشتن. سعی کنید که از انرژیتان برای تمرکز بر روی بهبودی استفاده کنید و هر چه می توانید را برای سالم ماندن در حد امکان انجام دهید.
خودتان را برای ابتلا به سرطان سرزنش نکنید. بعضی افراد معتقدند که آنها به دلیل کاری که در زندگی شان انجام داده اند یا نداده اند به سرطان مبتلا شدند. به خاطر داشته باشید که هرکسی میتواند به سرطان مبتلا شود.
نیاز نیست همیشه خوش بین و شادمان باشید - خیلی از افراد میخواهند که این آزادی را داشته باشند که گاهی در خود فرو روند. یکی از زنان بیمار اینگونه بیان می کرد که :” بعضی روزها که خیلی بهم فشار میاد، فقط به اعضای خانواده ام میگم امروز یکی از روزهای بد بیماریه منه و به طبقه بالا میروم و در تخت خوابم میخزم.”
راههایی که به شما آرامش میدهند را پیدا کنید - مطالعات ثابت کرده اند که یادگیری و انجام روش ها و تمرین های آرامش پیدا کردن، به بسیاری از بیماران کمک می کند. ممکن است به شما نیز در زمان نگرانی و اضطراب کمک کند.
تا جایی که می توانید فعال باشید - بیرون رفتن از خانه و انجام دادن کارهای کوچک می تواند به شما در تمرکز بر چیزهایی جز بیماری تان که باعث اضطراب می شود کمک کند.
به دنبال چیزی باشید که می توانید کنترل کنید - بعضی بیماران می گویند که نظم بخشیدن به زندگی به آنها کمک می کند. فعال بودن در مراقبت از خودتان، شرکت مرتب در قرار های ملاقات پزشکی و ایجاد تغییراتی در نحوه زندگی چیزهایی است که شما می توانید کنترل کنید. حتی نوشتن یک برنامه روزانه می تواند به شما احساس کنترل بدهد. درست است که هیچکس نمی تواند همه افکار را کنترل کند اما برخی معتقدند که آنها می توانند تلاش کنند که در افکار ترس آور و فلج کننده، ساکن نشوند.
احساسات شما بعد از درمان ( 2 )
استرس
زمانی که بیماری شما تشخیص داده می شود، معمولا بسیاری از نگرانی های معمول راجع به مسائل دیگر چون خانواده، کار و یا مسائل مالی را کنار می گذارید. حال که درمان به اتمام رسیده، این مسائل دوباره به جایگاه اهمیت قبلی خود بر می گردند.
بسیاری از بهبود یافتگان سرطان این نگرانی را دارند که استرس ممکن است که نقش مهمی در ایجاد بیماریشان داشته باشد. به یاد داشته باشید که دلیل اصلی ایجاد بسیاری از سرطانها هنوز ناشناخته است و هیچ تحقیقی نشان نداده است که استرس می تواند موجب سرطان شود اما می دانیم که استرس میت واند مشکلات دیگری برای سلامتی ایجاد کند. یافتن راههای کاهش و یا کنترل استرس در زندگی می تواند احساس بهتری در شما ایجاد کند. زمان گذاشتن برای هر گونه فعالیتی که شما را آرام و ریلکس کند، کمک کننده خواهد بود.
کاهش استرس
بسیاری از بهبودیافتگان فعالیت هایی که در زیر به آن اشاره خواهیم کرد را در کنارآمدن با نگرانی هایشان بعد از اتمام درمان مفید دانسته اند.
ورزش - چه شما با سرطان درگیر بوده اید و چه نه، یکی از راههای شناخته شده در کاهش استرس و تنش، ورزش است. یکی از مردان بهبودیافته اینگونه بیان می کرد که: ” میتوانم احساس خمودگی کنم و این خط مرز با افسردگی است اما هرگاه نیم ساعت تا 45 دقیقه درهوای تازه پیاده روی می کنم، احساس می کنم که می توانم دوباره از پس دنیا بر بیام.”
روشهای ذهن - بدن. چیزهایی مانند مدیتیشن و یا آرام سازی می تواند با آرام کردن ذهن شما در کاهش استرس کمک کننده باشند. تلاش کنید که بر روی تنفس خود تمرکز کنید و یا کلمات وعباراتی را با خودتان تکرار کنید. روش های دیگر می تواند شامل هیپنوتیزم، یوگا و یا شبیه سازی باشد.
فعالیت های خلاقانه - هنر، موسیقی و رقص به انسانها شانس ابراز احساساتشان به روش های مختلف را می دهد. حتی افرادی که قبلا هیچگاه نرقصیده بودند، نقاشی ویا طراحی نکرده بودند، این فعالیت ها را کمک کننده و مفرح یافتند.
داستانهای شخصی تان را با دیگران در میان بگذارید - گفتن و شنیدن داستانهایی درباره زندگی با سرطان می تواند به مردم کمک کند که نگرانی هایشان را مطرح کنند، مسائل را حل کنند و برای چیزی که با آن مواجه شده اند بتوانند معنی پیدا کنند. پیوستن به گروه های حمایت کننده می تواند در این مورد بسیار کمک کننده باشد.
خنده و شوخی - آیا سرطان کشنده است؟ بله خب حالا چرا عصبانی بمیریم؟ من همیشه درباره آنچه پیش آمده شوخی میکنم و این به حال روحی من کمک می کند” .
خنده شما را آرام می کند - وقتی می خندید، مغزتان مواد شیمیایی ای ترشح می کند که احساس رضایت در شما ایجاد کرده و ماهیچه هایتان را آرام می کند. حتی یک لبخنده ساده می تواند به جنگ افکار منفی برود. البته که شما همیشه حال خندیدن ندارید اما این نکاتی ست که دیگران آنها را موثر دانسته اند:
از دوستانتان بخواهید برایتان جک و عکس های خنده دار بفرستند.
از چیزهایی که کودکان و حیوانات لذت می برند، لذت ببرید.
برنامه های تلویزیونی و یا فیلم های خنده دار ببینید.
به برنامه های خنده دار گوش دهید.
یک تقویم رومیزی خنده دار بخرید.
شما حتی می توانید به خودتان گاهی بخندید! یکی از زنان بهبود یافته تعریف می کرد که: ” امسال تابستون به کمک دوستی رفته بودم، چون هوا خیلی گرم بود کلاه گیسمو برداشتم، وقتی میخواستم برگردم، هرچی می گشتم اونو پیدا نمی کردم، آخر دیدم کلاه گیسم به دهن سگ دوستم آویزونه! اما من فقط اونو از دهن سگه کشیدم بیرونو گذاشتم روی سرمو اومدم خونه. قیافه شوهرم وقتی برگشتم خونه دیدنی بود.
احساسات شما بعد از درمان ( 3 )
کنارآمدن با افسردگی و اضطراب
پس از درمان، احتمالا هنوز احساس خشم، تنش و اندوه را تجربه خواهید کرد. برای برخی این احساسات به مرور زمان از بین می رود. اما برای برخی از مردم، این احساسات می تواند آزاردهنده و جدی شود. احساسات دردناکی که بهبود نیابد می تواند وارد قسمتی از زندگی روزمره فرد شود. این افراد ممکن است افسردگی را تجربه کنند. برای برخی، درمان سرطان ممکن است به دلیل تغییری که در کارکرد مغز ایجاد می کند، باعث افسردگی شود.
کمک بگیرید
با پزشکتان صحبت کنید. اگر پزشکتان فکر می کند که شما از افسردگی رنج می برد، اوبه شما در درمان آن کمک خواهد کرد و یا به دیگر متخصصان ارجاعتان می دهد. بسیاری از بهبودیافتگان از درمانگرانی که هم در درمان افسردگی و هم کمک به افراد درگیربا سرطان متخصص هستند، کمک می گیرند. پزشکتان شاید برای درمان تنش و افسردگی، دارو نیز تجویز کند.
اگر برایتان سخت است که درباره احساستان صحبت کنید، می توانید با کمک *مطالب زیر، علایم و تغییراتی که بعد از درمان برایتان اتفاق افتاده را بشناسید و با پزشکتان در میان بگذارید. این مطالب می تواند به شما توضیح دهد که درگیره با چه مسئله ای هستید. فکر نکنید که باید به تنهایی از پس این احساسات بر بیایید. کمک گرفتن در این امر برای زندگی و سلامتی شما بسیار ضروری است.
*آیا به کمک نیاز دارم؟
اگر شما هر کدام از علائم زیر را برای بیشتر از دو هفته داشته اید، با پزشک خودتان درباره درمان صحبت کنید. برخی از علائم می تواند به دلیل مشکلات فیزیکی باشند، پس مهم است که با پزشکتان در مورده علائم صحبت کنید.
1. علائم احساسی-عاطفی:
احساس نگرانی، اضطراب و یا غم متداوم
بی حسی و بی تفاوتی عاطفی
احساس درهم شکستن، از دست دادن کنترل خود و یا متزلل و ضعیف بودن
احساس درماندگی و ناامیدی
به سرعت از کوره در رفتن و دمدمی بودن
مشکل در متمرکز شدن بر روی هرچیزی و افکار پراکنده
هر روز و یا برای مدت زمان زیادی، گریه کردن
بر روی مشکلات و نگرانی ها متمرکز شدن
برایتان آسان نیست که فکری را از سرتان بیرون کنید
چون گذشته از مسائل کوچک و روزمره مثل غذای خوشمزه و یا بودن با دوستان لذت نمی برید
از موقعیت ها و مسائلی که میدانید بسیار هم بی ضرر هستند، اجتناب می کنید
درباره آسیب رساندن فیزیکی به خود و یا از بین بردن خود فکر می %
احساسات شما بعد از درمان_بخش چهارم
احساس خشم
اکثر بیماران از اینکه به سرطان مبتلا شده اند و اتفاقاتی که در پروسه تشخیص و درمان برایشان رخ داده، احساس خشم می کنند. آنها ممکن است تجربه بدی با پزشک خود و یا اعضای خانواده و فامیل که حمایت کافی نمی کنند نیز داشته اند.
احساس خشم طبیعی است و گاهی اوقات باعث می شود که شما را تشویق کند به انجام فعالیتهای بیشتر در روند درمانتان. اما ماندن در احساس خشم باعث اختلال در مراقبت شما از خودتان و گذراندن پروسه درمان شود. اگر می توانید، ریشه خشم خود را پیدا کنید و این احساس را در خود کم کنید، کمک گرفتن از روانشناس و گروه های حمایت کننده بسیار میتواند به شما کمک کند.
احساس تنهایی
من هر روز به رادیوتراپی می رفتم و کارکنان آنجا مثل اعضای خانواده ام شده بودند. وقتی رادیوتراپی تمام شد، احساس جدایی و گم گشتگی ای شدیدی به من دست داد.
بعد از درمان، شما ممکن است دلتنگ حمایتی شوید که از گروه درمانی خود دریافت می کردید. وقتی درمان تمام می شود،شما ممکن است احساس کنید که شبکه امنیتی خود را از دست داده اید و توجه و حمایت کمتری از گروه درمانی خود می گیرید. هر گاه که انسانها رابطه نزدیک خود را با انسانهایی که برای آنها مهم هستند از دست میدهند، این احساسات را تجربه
احساسات شما بعد از درمان ( 5 )
به یک گروه حمایتی بپیوندید
خیلی احساس نا امیدی می کردم، تصمیم گرفتم عضو گروهی حمایتی شوم و باید بگم که در گروه زمان عالی رو می گذروندم. با هم گریه می کنیم، می خندیم و این دوره را سپری می کنیم.”
گروه های حمایتی می توانند منفعت های فراوانی داشته باشند. حتی افرادی که حمایت خوبی از دوستان و خانواده خود دریافت می کنند، یکی از دلایل خود برای عضو شدن در گروه های حمایتی را بودن با افرادی که تجربه مشابه بیماری سرطان داشته اند، عنوان می کنند. مطالعات نشان می دهد که عضویت در گروه های حمایتی کیفیت زندگی بهبود یافته گان را بهتر می کند و احتمال بقا در آنان را بالا می برد.
گروه های حمایتی می توانند:
به شما این فرصت را می دهد که درباره احساسات و مسائلی که با آنها درگیر هستید، صحبت کنید.
در برخورد با مشکلاتتان مانند مشکلاتی که در محل کار و یا مدرسه با آنها مواجه می شوید، به شما کمک می کند.
در کنار آمدن با عوارض جانبی درمانتان نیز می تواند کمک کننده باشند.
انواع گروه های حمایتی و روش پیدا کردن این گروه ها
انواع مختلفی از گروه های حمایتی وجود دارند. بعضی از آنها ممکن است تنها حمایت کننده برای یکی از انواع سرطان باشند در حالی که بعضی دیگر ممکن است برای تمام سرطانها مناسب باشند. برخی شاید تنها برای زنان یا مردان باشند. گروه های حمایتی میتوانند توسط متخصصان سلامتی و یا بهبودیافته گان سابق سرطان اداره شوند.
گروه های حمایتی تنها برای افرادی که سرطان داشته اند، نیستند. بلکه گروه های حمایتی می توانند برای کودکان و خانواده بهبودیافته گان از سرطان نیز مفید و کمک کننده باشند. این گروه های حمایتی معمولا بر روی نگرانی های خانواده ها مانند تغییر در نقش ها در خانواده به دلیل بیماری یکی از اعضا، تغییر در روابط ، مسائل مالی و اینکه چگونه فردی که با سرطان درگیر است را کمک کنیم، تمرکز می کنند. برخی گروه ها هم بیماران و هم خانواده های آنها را پوشش حمایتی می دهند.
گروه های حمایتی شامل گروه های حمایتی اینترنتی نیز می شوند. گروه های حمایتی اینترنتی می توانند برای بیمارانی که در مناطق دور افتاده زندگی می کنند و برای رفتن به جلسات گروه ها با مشکل مواجه باشند،کمک بزرگی باشند. بعضی از گروه های اینترنتی از طرف سازمان های مربوط به سرطان، حمایت می شوند. در حالیکه برخی دیگر توسط هیچ گروهی نظارت نمی شوند. با عضویت درگروه ها ی غیر رسمی اینترنتی، می توانید گزینه گرفتن کمک درهر موقع از شبانه روز را داشته باشید. با اینکه این گروه های آن لاین می توانند حمایت عاطفی ارزشمندی را برای شما فراهم کنند، آنها ممکن است همیشه اطالاعات پزشکی صحیحی به شما ندهند. در مورده هر اطالاعاتی که در مورده سرطان که از اینترنت به دست می آورید، محتاط باشید و با پزشکتان در مورده هر تغییری که بر اساس آنچه خوانده اید در روند درمانتان می خواهید بدهید، مشورت کنید.
آیا این گروه حمایتی برای من مناسب است؟
یه گروه حمایتی ممکن برای همه مناسب نباشد. برای بعضی از افراد، شنیدن مشکلات دیگران می تواند حالشان را بدتر کند. و یا شاید نیاز شما ازیک گروه حمایتی، در طول زمان تغییر کند.
اگر به پیوستن به گروهی حمایتی می اندیشید، اینجا برخی سوالات را مطرح می کنیم که می توانید از فرد پاسخگو در گروه حمایت کننده بپرسید:
چه قدر گروه بزرگ است؟
چه کسانی در گروه شرکت می کنند (بهبودیافتگان، اعضای خانواده بهبود یافتگان، انواع سرطان، گروه سنی)؟
مدت زمان ملاقات ها چه قدر است؟
هر چند وقت یکبار گروه دوره هم جمع می شوند؟
چه کسی گروه را هدایت می کند؟ یک متخصص یا یک بهبود یافته؟
مدل برگزاری و فرمت ملاقات ها چگونه است؟
آیا هدف اصلی از برگزاری جلسات درمیان گذاشتن احساسات است و یا برای حل مشکلات، راهنمایی هایی ارائه می شود؟
اگر در جلسات حاضر شوم آیا می شود فقط بنشینم و گوش کنم؟
قبل از پیوستن به گروه، بهتر است این سوالات را نیز از خود بپرسید:
آیا درباره حرف زدن از مسائل شخصی خود ، احساس راحتی می کنم؟
آیا چیزی برای ارائه در گروه دارم؟
چه چیزی از عضویت در گروه می خواهم به دست بیاورم؟
گروه های حمایتی بسیار متفاوت می توانند باشند، اگر تجربه ناخوشایندی از پیوستن به یک گروه دارید، مایوس نشوید و تجربه بد خود را به تمام گروه ها تعمیم ندهید و فکر نکنید که گروه حمایتی برای شما گزینه ای مناسبی نیست. شما همچنین می توانید یک بهبود یافته دیگر را پیدا کنید و با او تجربه سرطان خود را در میان بگذارید. بسیاری از گروه ها می توانند کسی را که سرطان مشابه شما را داشته و پیشینه و سنش با شما متناسب است را برایتان پیدا کنند.
منبع-iranpink.com
