یک مطالعه جدید که در مجله JAMA داخلی منتشر شده نشان می دهد که در بیماران مسن مبتلا به دیابت نوع 2، داروها برای کاهش سطح قند خون ممکن است آسیب بیشتری نسبت به مفید بودنشان داشته باشند.
در حدود 25.8 میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به دیابت هستند که 90 - 95 ٪ از تمام موارد دیابت نوع 2 است. دیابت نوع 2 که با مقاومت به انسولین تشخیص داده می شود عدم توانایی بدن برای تولید انسولین کافی یا عدم استفاده از هورمون به طور موثر، باعث بالا رفتن سطح قند خون می شود با گذشت زمان، سطح قند خون بالا، می تواند سبب آسیب به کلیه ها، چشم و یا بیماری های قلبی، عصبی و یا سکته مغزی شود. دیابت نوع 2 معمولاً به سادگی و از طریق آزمایش خون که میزان هموگلوبین A1c را می سنجد، تشخیص داده می شود. این آزمایش نشان می دهد که سطح گلوکز خون بیمار در طول 3 ماه گذشته، به طور میانگین چه میزان بوده است.
تشخیص دیابت نوع 2 معمولا با یک آزمایش خون برای تعیین میزان هموگلوبین A1c داده می شود. این آزمایش نشان می دهد که به طور متوسط سطح قند خون بیمار در خون او در طول 3 ماه گذشته چه مقدار بوده است.
در ایالات متحده، وقتی که میزان هموگلوبین A1c به 6.5٪ یا بالاتر برسد دیابت نوع 2 تشخیص داده می شود. اگر سطح A1c خون بالاتر باشد خطر ابتلا به دیگر مشکلات سلامتی بیشتر است.
گاهی اوقات این بیماری را می توان از طریق تغییرات در رژیم غذایی مدیریت کرد اما در برخی از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است علاوه بر رژیم غذایی به داروهایی مانند ( انسولین از طریق قرص یا تزریق ) نیز برای درمان نیاز باشد تا به پایین نگه داشتن سطح قند خون و در نهایت، کاهش خطر ابتلا به عوارض دیابت کمک کرد
اما محققان این مطالعه جدید، از دانشگاه کالج لندن (UCL) در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان می گویند که از مزایای چنین درمانی به ویژه برای افراد بالای 50 سال کمتر از مضرات آن باشد.
در بسیاری از موارد، درمان با انسولین ممکن نیست که چیزی به کیفیت امید به زندگی شخص اضافه کند لذا نویسنده جان یادکین استاد بازنشسته پزشکی در UCL می گوید اگر مردم احساس می کنند که درمان با انسولین، کیفیت زندگی را چیزی بیش از حدود 3-4٪ کاهش می دهد این نشان می دهد که منافع درمان کمتر از مضرات آن در افراد مبتلایان به دیابت نوع 2 بیش از حدود 50 سال سن است
مزایای وابسته به سن در شروع درمان و عوارض
این مطالعه به رهبری ساندیپ ویژن پروفسور طب داخلی در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان، روی 5102 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 در بریتانیا که شرایط خود را از طریق استفاده از قرص های انسولین و یا تزریق کنترل می کردند انجام شد
محققان می گویند که از مزایای درمان با انسولین برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به شدت وابسته به سن در شروع درمان عوارض جانبی بیشتری نسبت به کنترل سطح قند خون دارد
بیش از20 سال پیگیری، محققان در چگونگی درمان و کیفیت کلی زندگی و کاهش خطر عوارض دیابت مورد را بررسی قرار دادند.
آنها کاهش خطر عوارض را با استفاده از داروهای دیابت و عوارض جانبی مرتبط با آنها مقایسه کردند.
به گفته محققان، آنها دریافتند که منافع حاصل از درمان با انسولین برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به شدت وابسته به سن در شروع درمان و عوارض جانبی بالقوه بیشتر از کاهش سطح قند خون آنها است.
به عنوان مثال، آنها تخمین می زنند که یک فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که درمان با انسولین را در سن 45 شروع کند سطح هموگلوبین A1c خود را 1٪ کاهش می دهد لذا ممکن است 10 ماه بیشتر زندگی سالم را تجربه کنند.
اما برای بیماری که درمان دیابت نوع 2 در سن 75 سالگی شروع می شود 3 هفته بیشتر زندگی سالم تجربه را می کند محققان می گویند که آیا 10 - 15 سال از قرص یا تزریق انسولین استفاده کردن ارزش مواجه شدن با عوارض جانبی را دارد.
در نهایت، هدف از درمان تنها پایین آوردن سطح قند خون نیست بلکه برای جلوگیری از عوارض کشنده و ناتوان کننده داروها نیز باید در نظر گرفته شود اگر خطر این عوارض با درمان بیشتر از بیماری باشد درمان آسیب بیشتری می رساند و این درمان توصیه نمی شود در بیماری ساده قند خون نمی توان تعادل بین این دو ایجاد کرد.
این تیم تحقیقاتی می گوید یافته های آنها روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با سطح هموگلوبین A1c بالای 8.5 ممکن است از درمان با انسولین منافع بیشتر از عوارض ناشی از درمان ببرند زیرا آنها بیشتر در معرض عوارض ناشی از دیابت بودند.
با این حال، تیم نتیجه می گیرد که با استفاده از سطوح هموگلوبین A1c بیمار به تنهایی نمی توان نسبت به درمان تصمیم گیری کرد
در عوض هر تصمیم گیری در درمان قند خون باید منحصر به فرد، و عمدتا بر اساس دیدگاه های بیماران از درمان، سن و سطح اولیه قند باشد.
نظرات (2)